حکم
محکومم
آری محکومم،نه،نه،نه،برای تو...
کسی مرا محکوم نکرد
دادگاه و قاضی هم نبود
تنها یک چیز بود
و آن بیداری رویاهایم بود
رویایی که برای من بود
تنها برای من بیدار شد
و تا زمانی که تو بخواهی بیدار خواد ماند
حس همدردی
هیچ وقت فکر نمی کردم که یه روزی از اسم امام حسین و یاراش اینجوری آروم بشم!
غروب عاشورا که رفته بودم خونه ی مریم تا بخوابم واقعیتش دلم یه لحظه تو عمرم خواست که جاش بودم
چون اون پدر داشت!آره کسی که من یه لحظه از نداشتنش احساس خلا شدیدی کردم
ولی شب واسه شام غریبان رفتیم خونه ی دوست مریم
اونجا بود که فهمیدم تنها نیستم اون بچه هایی که پدرشونو ازدست دادنم خیلی ....
دیگه بقیشو خودتون بهتر می دونین
درسته که حالا من یه جور دیگه ای پدر ندارم اما خوب بود که یه حسی بهم می گفت:
امام حسین می تونه واست پدر باشه!
نمی دونم شاید حسم خنده دار باشه یا نتونستم خوب بیانش کنم
مهم این بود که اون لحظه آروم شدم
افسردگی؟؟
افسردگی چرا
وقتی هنوز کتابهای زیادی هست که نخوانده ایم
وقتی راه های زیادی هست که نرفته ایم
وقتی چیزهای زیادی هست که نیاموخته ایم
افسردگی چرا
وقتی کارهای زیادی هست که می توانیم انجام دهیم
وقتی کسانی به نیروی عقل و توان بازوی ما نیازمندند
افسردگی چرا
وقتی نیروی عشق در قلب ماست
وقتی دلمان می تپد برا ی کسانی که دوسشان داریم
برای سرزمینی که متعلق به ماست
افسردگی چرا
وقتی اندیشه های بزرگ درسر داریم
وقتی آرزویمان جهانی آباد و آرام است
افسردگی چرا
وقتی که می دانیم که تنها نیستیم
وقتی می دانیم کسانی منتظرمان هستند
وقتی می دانیم کسانی چشم امیدشان به ماست
افسردگی چرا
وقتی می توانیم افکارمان را بنویسیم
یا نقاشی کنیم
وقتی می توانیم بسازیم
وقتی قدرت خلاقیت در ماست
افسردگی چرا
وقتی می توانیم شادی ها وغم هایمان را با دیگران تقسیم کنیم
وقتی می توانیم سنگی را از راه کسی برداریم
وقتی می توانیم با مهر خود دلی را شاد کنیم
افسردگی چرا
وقتی می توانیم صدای خنده و بازی بچه ها در کوچه را بشنویم
وقتی می توانیم برق امید را در چشمان درخشان شان ببینیم
افسردگی چرا
وقتی چشمه ها می جوشد
رودها جاری است
خورشید می تابد
و روز از پی شب می آید
افسردگی چرا
وقتی هنوز باران می بارد
باد می وزد
بهار می آید
زمین سبز می شود
و درختان بار می دهند
یک نقد کوچک!
دیروز امتحان « دیپلماسی و رفتار سیاسی » در اسلام داشتم!!
وقتی سوار ماشین شدم که برم دانشگاه دوستم رو دیدم سریع بهش گفتم:
خوندی؟گفت:نه،از اینجور درسها متنفرم!!
حالا رفتم کلاس همه نشسته بودن با لباسهای زره ای جزوه ها زیر دستاشون!
از 2 تا از دوستام پرسیدم:چقدر خوندین؟گفتن:امید به تقلب کردن داریم!
حالا جالب اینجاست که این 2 تا از دوستام گذشته از درس خون بودنشون به خیلی مسائل دینی معتقدند!
توی حرفاشون می گفتن:نه تنها حوصله حاله درس خوندن نبود،حوصله اینجور درسها را هم نداریم!
خوب،امتحان شروع شد.دلم واسه ی این استاد سوخت!آخه جوونه و تازه عضو هیئت علمی شده!
شوکه شده بود،هیمه زیر دستاشون جزوه بود!و هیچکس دوست نداشت امتحان بده!
خلاصه اینکه ای کاش می تونستم یه آماری بگیرم و ببینم چند درصد از این درس خوششون نمیاد!
غرض از گفتن این مطالب چی بود؟
یادمه وقتی تب فارسی 1 همه ی ایرانیا رو گرفته بود چه غوغایی شده بود
البته من برخلاف خیلی ها معتقدم که درسته که ما ایرانی ها اول تکنولوژی و مسائلی مثل مدرن شدن را عنوان کردیم بدون اینکه اول فرهنگ
و سطح ْآگاهی و شعور مردم را بسنجیم اما اما،به اعتقاد بنده ایران مدینه فاضله نیست خصوصا که ما جامعه ی در حال گذار هستیم و
این گذار را به بدترین شکل ممکن داریم طی می کنیم بگذریم نقل این بود که های و هویی در اومد که فارسی 1 داره ال می کنه و بل
میکنه!اما حالا،شبکه یا به عبارتی شبکه های جدید manoto1 و manoto 2 :در روزنامه ی امید جوان به تاریخ شنبه 22 آبان 1389
راجع به این شبکه نوشتن:که این شبکه هدفش زنان ایرانیه!!من که نفهمیدم منظورش چیه؟یعنی برادر من که بیشتر از من بیننده این شبکه
هست یک زنه؟!
خوب بگذریم حالا توی یکی از مطبوعات ایران مطرح میشه که برای اینکه هندی ها را با امام علی (ع) بیشتر آشنا کنن می خوان اسم
امام علی (ع) رو توی فیلمهای هندی بیارن!!ای بابا!اینو که اصلا نفهمیدم چی شد!
می خوام اینو بگم ضعف از کجاست؟آیا با آوردن روحانیون در مدارس و اسم این امام رو که ایرانی ها بسیار بهش ارادت دارند می شه
علاقه مندی در همه ی قشرها به وجود آورد؟چرا ضعفهای تبلیغی و فرهنگی خودمونو گردن اینو اون میندازیم؟
خسته شدم
حالم عجیب گرفته!
حوصله ی هیچ کاری نیست
حتی ...
دوست دارم یه اتفاق خوب و تازه بیفته
یه اتفاقی که از این راکد بودن در بیام